თბილისში, მდინარე მტკვრის პირას საბჭოთა პერიოდის ელექტროსადგური ლიმინალური დრამატურგიის კულისებში გადაიქცა. თითქოს არნოლდ ვან გენეპის Rites of Passage , როგორც მოხსენიებულია ჟანგბადის ბიენალეს სათაურში, არის ის, რაც განასხვავებს მსახიობებს რეპეტიციის მდგომარეობიდან სპექტაკლამდე. იქ კი, ფარდის კიდეებთან, მაყურებელს შეუძლია ერთდროულად შეხედოს სცენას და სცენოგრაფიის უკანა მხარეს. ამ თავისებური გადმოსახედიდან შესაძლებელია აღვიქვათ დებიუტი უგულებელყოფილი ჩაყვინთვის (მზის ჩასვლა) (2021), ანა გზირიშვილის სიმღერით და მოციმციმე ავარიული შუქურის შუქებით, რომელიც დორა ბუდორმა მოათავსა, როგორც „სხვა მზის შეხსენება“ 1 ( ჩამორთმეული მზე . , 2020–21). ერთ-ერთ გარე და ბუნებრივ სცენაზე ნენსი ლუპოს ზომის შეცვლილი სკამები გამოიყენება, როგორც „თეატრალური ხელსაწყოები მეტაფიზიკურ მდგომარეობებზე ასახვის დასაკავშირებლად“ 2 , ხოლო მეორე სცენაზე ანა კე-ს ჩაქუჩის რიტმები და სიბილური ჩურჩული შემოიჭრება აუდიტორიაში. 
კურატორებს სერ სერპას და ქეთევან (ქეთი) შავგულიძეს მოუწიათ ხელახლა წარმოედგინათ შენობა, რომლის არქიტექტურულ დნმ-ში ჩაწერილი პროდუქტიული ფუნქცია, სოციალისტური ეკონომიკისა და ტოტალიტარული პოლიტიკის ემბლემაა. ასე რომ, ფართო წარსულის დასამხობად, მათ დატოვეს ნამუშევრები, რათა დასახლებულიყვნენ და შეცვალონ სივრცეები, როგორც ვირუსების დაინფიცირება. თავად სერპასი, თავის მუდმივ პრაქტიკაში, იკვლევს გარემომცველ კონტექსტს და აგროვებს ნარჩენ მასალებს ეფემერული, არასტაბილური სტრუქტურების დასადგმელად, რომლებიც ასახავს ადამიანის სხეულის სისუსტეებს, დაშლას დროისა და კლიმატის გავლენით ( Isn't Anything , 2021).
ნიკა ქუთათელაძე თავის საიტსპეციფიკურ ინტერვენციაში Წყაროს წყალი (2021), ასწორებს არსებულ ხვრელებს და ნიშებს უცნობი გარემოში დახატული პერსონაჟებით, ხოლო სალომე ჯოხაძე ავსებს და ამრავლებს დაკარგული მილებს და ყოფილ მილებს თავისი კერამიკული ბაქტერიებით.
ამ გამოგონილი თეატრის შიგნით არის სუნიანი ლაბორატორია, რომელიც ეძღვნება ფუტურისტული კოსტიუმებისთვის ორგანული და დაშლილი ტყავის მოყვანას (ღმერთის ერა [ნინი გოდერიძე], კიბორგის სითხე , 2021). დერეფნებში გავრცელებულია დაშლილი რეკვიზიტები და ყალბი ფანჯრები, რომლებსაც მორაგ კეილი ქმნის, როგორც ტრაგიკომიკური სამეცნიერო ფანტასტიკის სცენარების პორტალებს. და სხვადასხვა სახის ხარვეზები ავსებს ნიკიტა გალის პრაქტიკას, აქ DRRRUMMERRRRRR (2019–21). მხატვარი იყენებს მიშელ ჩიონის ნეოლოგიზმს ათორიბია მოლოდინსა და იმედგაცრუებას შორის შეჩერებულ მის ხმოვან ინსტალაციაზე მითითება - ეშმაკური არსი, რომელიც აუცილებლად მიჰყავს მსმენელებს საკუთარი ცნობიერების გადაადგილების შესამოწმებლად.
შოუს ფარგლებში, რომელშიც ნამუშევრების უმეტესობა გულდასმით თამაშობს თავის როლებს, ლადო ლომიტაშვილის მიერ შექმნილი გარე მოსაცდელი სათაურით. ნოსტალგია ცინიზმისა და განშორების დოზით , მოქმედებს როგორც უცხოპლანეტელი თანამგზავრი. ბაუჰაუსის მსგავსი ლურჯი სკამები, რომლებიც განთავსებულია მინიმალისტური სტრუქტურის შიგნით, ხდება მკვეთრი ჩარჩოები, რომლებშიც არქიტექტორი და მხატვარი წარმოგვიდგენს ცენზურ პორნო სცენებს. ცენზურაც და ნოსტალგიაც სადისკუსიო თემებია საქართველოში, ქვეყანაში „ტრავმირებული ნიგრედოს პოსტკომუნისტური პერიოდითა და სამხედრო კონფლიქტებით“ 3 . რამაც განაპირობა მას მოსკოვისგან დამოუკიდებლობის გამოცხადება 1989-1991 წლებში. მანამდე და 1920-იანი წლებიდან, „მმართველი პარტია მოითხოვდა ლოიალობას და ადამიანებმა, რომლებსაც არ სჯეროდათ სლოგანის მსგავსი ზედაპირული იდეალების, ისწავლეს როგორ გამოეყოთ გრძნობა აზროვნებისგან. და მსახიობობიდან ლაპარაკი“. 4 ასე რომ, საქართველოს მუდმივმა და ეკლიანმა გადასვლამ საბჭოთა დიქტატურიდან დასავლურ დემოკრატიულ მოდელებზე თბილისი აქცია ქალაქად, რომელიც წარსულიდან აწმყოში გადასვლის საკუთარ რიტუალში ცხოვრობს. „მიუხედავად იმისა, რომ ქართველების უმრავლესობა ევროინტეგრაციას რუსეთის საფრთხისგან ქვეყნის დასაცავად ერთ-ერთ საშუალებად მიიჩნევს, მათ ნაწილს მოსკოვთან ურთიერთობის გაფუჭების შიშით ეჭვობს, რომ ევროკავშირი მზადაა დაიცვას საქართველო რუსეთისგან. 5 ამ გადაუჭრელ სოციალურ-პოლიტიკურ სცენარში, „სამთავრობო კონტროლთან, მოწყენილობასთან და ინსტიტუციონალიზაციასთან“ დაპირისპირების რისკი აიღეს ისეთმა ორგანიზაციებმა, როგორიცაა Propaganda (Oxygen Biennial-ის ორგანიზატორი) და ადამიანები, როგორიცაა CCA-Tbilisi-ის დირექტორი ვატო წერეთელი, რომლებმაც „გადააკეთეს არარსებობა. სახელმწიფო შესაძლებლობად“ და „შექმნა პარალელური სამყარო თავისი პარალელური პოლიტიკით“. 6
